อุปกรณ์ป้องกันความปลอดภัยด้วยแสง Dqv

★ ขนาดการออกแบบคือ 35 มม. * 51 มม. สามารถเชื่อมต่อเซ็นเซอร์ความปลอดภัยเข้ากับสายเคเบิล (M12) ผ่านทางช่องลมได้

★ ส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดใช้ส่วนประกอบเสริมจากแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก

★ ม่านแสงทำงานแบบพัลส์ ม่านแสงนี้ต้องใช้พร้อมกันกับตัวควบคุม หลังจากตัวควบคุมแล้ว ความเร็วในการตอบสนองจะเร็วขึ้น เอาต์พุตรีเลย์คู่มีความปลอดภัยมากขึ้น

แผงป้องกันแสงนิรภัยประกอบด้วยส่วนประกอบหลักสองส่วน คือ ตัวส่งสัญญาณและเซ็นเซอร์ ตัวส่งสัญญาณจะปล่อยลำแสงอินฟราเรด ซึ่งจะถูกเซ็นเซอร์จับไว้เพื่อสร้างฉากกั้นแสง เมื่อมีวัตถุเข้ามาในฉากกั้นแสง เซ็นเซอร์จะตอบสนองทันทีผ่านระบบควบคุมภายใน โดยสั่งให้เครื่องจักร (เช่น แท่นกด) หยุดหรือส่งสัญญาณเตือนภัยเพื่อปกป้องผู้ปฏิบัติงาน เพื่อความปลอดภัยและรักษาการทำงานของอุปกรณ์ให้เป็นปกติ

ด้านหนึ่งของแผ่นป้องกันแสงมีท่อปล่อยอินฟราเรดหลายท่อวางห่างกันเท่าๆ กัน โดยมีท่อรับอินฟราเรดจำนวนเท่ากันวางเรียงกันอย่างเท่าเทียมกันในด้านตรงข้าม ตัวปล่อยอินฟราเรดแต่ละตัวจะจัดวางตรงกับตัวรับอินฟราเรดที่เกี่ยวข้องและติดตั้งตามแนวเส้นตรงเดียวกัน เมื่อไม่มีสิ่งกีดขวาง สัญญาณที่มอดูเลต (สัญญาณแสง) ที่ปล่อยออกมาจากตัวปล่อยอินฟราเรดจะไปถึงตัวรับอินฟราเรดได้สำเร็จ หลังจากได้รับสัญญาณที่มอดูเลตแล้ว วงจรภายในที่เกี่ยวข้องจะส่งสัญญาณในระดับต่ำ อย่างไรก็ตาม หากมีสิ่งกีดขวาง สัญญาณที่มอดูเลตที่ปล่อยออกมาจากตัวปล่อยอินฟราเรดจะเข้าถึงตัวรับอินฟราเรดได้ยาก ณ จุดนี้ ตัวรับอินฟราเรดไม่สามารถรับสัญญาณที่มอดูเลตได้ ส่งผลให้วงจรภายในที่เกี่ยวข้องส่งสัญญาณในระดับสูง เมื่อไม่มีวัตถุใดผ่านแผ่นป้องกันแสง สัญญาณที่มอดูเลตที่ปล่อยออกมาจากตัวปล่อยอินฟราเรดทั้งหมดจะไปถึงท่อรับอินฟราเรดที่เกี่ยวข้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้สำเร็จ ส่งผลให้วงจรภายในทั้งหมดส่งสัญญาณในระดับต่ำ วิธีการนี้ช่วยให้สามารถตรวจจับการมีหรือไม่มีวัตถุได้โดยการวิเคราะห์สถานะของวงจรภายใน

ขั้นตอนที่ 1: กำหนดระยะห่างแกนแสง (ความละเอียด) ของหน้าจอแสงป้องกัน

1. พิจารณาสภาพแวดล้อมและกิจกรรมเฉพาะของผู้ปฏิบัติงาน ตัวอย่างเช่น หากเครื่องจักรที่ใช้งานคือเครื่องตัดกระดาษ ผู้ปฏิบัติงานจะเข้าถึงพื้นที่อันตรายบ่อยขึ้นและอยู่ใกล้พื้นที่อันตรายมากขึ้น ทำให้มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุมากขึ้น ดังนั้น ควรเลือกใช้ระยะห่างแกนแสงที่เล็กลงสำหรับฉากกั้นแสง (เช่น 10 มม.) เพื่อป้องกันนิ้วมือ

2. ในทำนองเดียวกัน หากความถี่ในการเข้าสู่พื้นที่อันตรายลดลงหรือระยะห่างเพิ่มขึ้น ควรพิจารณาปกป้องฝ่ามือ (20-30 มม.)

3. หากบริเวณอันตรายจำเป็นต้องมีการป้องกันแขน ควรเลือกใช้ฉากบังแสงที่มีระยะห่างมากขึ้นเล็กน้อย (ประมาณ 40 มม.)

4. ขีดจำกัดสูงสุดของม่านแสงคือการปกป้องร่างกายมนุษย์ เลือกม่านแสงที่มีระยะห่างกว้างที่สุด (80 มม. หรือ 200 มม.)

ควรพิจารณาจากเครื่องจักรและอุปกรณ์เฉพาะ โดยสรุปผลจากการวัดจริง พิจารณาความแตกต่างระหว่างความสูงโดยรวมและความสูงป้องกันของฉากกั้นแสง ความสูงโดยรวมหมายถึงลักษณะโดยรวม ในขณะที่ความสูงป้องกันหมายถึงช่วงการป้องกันที่มีประสิทธิภาพระหว่างการใช้งาน ซึ่งคำนวณได้จาก: ความสูงป้องกันที่มีประสิทธิภาพ = ระยะห่างแกนแสง * (จำนวนแกนแสงทั้งหมด - 1)

ระยะห่างของลำแสงที่วัดระหว่างเครื่องส่งและเครื่องรับ ควรปรับให้เหมาะสมกับการตั้งค่าของเครื่องเพื่อเลือกฉากกั้นแสงที่เหมาะสม นอกจากนี้ ควรพิจารณาความยาวของสายเคเบิลหลังจากกำหนดระยะการถ่ายภาพแล้ว

ควรสอดคล้องกับวิธีการส่งสัญญาณของแผ่นกรองแสงนิรภัย แผ่นกรองแสงบางแผ่นอาจไม่ซิงโครไนซ์กับสัญญาณที่ส่งออกจากอุปกรณ์เครื่องจักร จึงจำเป็นต้องใช้ตัวควบคุม