ม่านไฟนิรภัยซีรีส์ Dqc

★ ฟังก์ชันตรวจสอบตัวเองที่สมบูรณ์แบบ: เมื่อฟิล์มกันรอยหน้าจอเพื่อความปลอดภัยล้มเหลว ให้แน่ใจว่าจะไม่มีการส่งสัญญาณที่ไม่ถูกต้องไปยังเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ควบคุม

★ ความสามารถในการป้องกันการรบกวนที่แข็งแกร่ง:

ระบบนี้มีความสามารถในการป้องกันการรบกวนที่ดีต่อสัญญาณแม่เหล็กไฟฟ้า แสงสโตรโบสโคป อาร์กเชื่อม และแหล่งกำเนิดแสงโดยรอบ

★ ติดตั้งและแก้ไขข้อบกพร่องได้ง่าย เดินสายง่าย มีรูปลักษณ์สวยงาม

★ นำเทคโนโลยีการติดตั้งบนพื้นผิวมาใช้ ซึ่งมีประสิทธิภาพการป้องกันแผ่นดินไหวที่เหนือกว่า

★ เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัย IEC61496-1/2 และการรับรอง TUV CE

★ เวลาที่สอดคล้องกันสั้น (≤15ms)

และประสิทธิภาพด้านความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือก็สูง

★ ขนาดการออกแบบคือ 30 มม. * 30 มม. สามารถเชื่อมต่อเซ็นเซอร์ความปลอดภัยเข้ากับสายเคเบิล (M12) ผ่านทางช่องลมได้

★ ส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดใช้ส่วนประกอบเสริมจากแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก

ม่านแสงนิรภัยประกอบด้วยส่วนประกอบหลักสองส่วน ได้แก่ ตัวปล่อยแสง (emitter) และตัวรับแสง (receiver) ตัวปล่อยแสงจะปล่อยรังสีอินฟราเรด ซึ่งจะถูกตัวรับแสงดักจับไว้ ก่อตัวเป็นม่านแสงป้องกัน เมื่อมีวัตถุทะลุผ่านม่านแสง ตัวรับแสงจะตอบสนองทันทีผ่านวงจรควบคุมภายใน ทำให้เครื่องจักร (เหมือนหมัด) หยุดทำงานหรือส่งสัญญาณเตือนภัย เพื่อความปลอดภัยของผู้ปฏิบัติงานและมั่นใจได้ว่าอุปกรณ์จะทำงานได้อย่างปลอดภัยและเป็นปกติ

มีการติดตั้งท่อเปล่งแสงอินฟราเรดหลายท่อในระยะห่างที่เท่ากันที่ด้านหนึ่งของม่านแสง โดยมีท่อรับอินฟราเรดจำนวนหนึ่งจัดเรียงอย่างเท่าเทียมกันที่ด้านตรงข้าม ท่อเปล่งแสงแต่ละท่อจะเรียงตัวกับท่อรับในแนวเส้นตรงเดียวกัน หากไม่มีสิ่งกีดขวางระหว่างท่อเปล่งแสงและท่อรับที่เกี่ยวข้อง สัญญาณแสงที่มอดูเลตจากตัวเปล่งแสงจะไปถึงตัวรับได้อย่างราบรื่น เมื่อได้รับสัญญาณที่มอดูเลตนี้ วงจรภายในจะส่งสัญญาณในระดับต่ำ อย่างไรก็ตาม หากมีสิ่งกีดขวาง สัญญาณที่มอดูเลตจากตัวเปล่งแสงจะไม่ไปถึงตัวรับ ในกรณีนี้ ตัวรับจะไม่สามารถรับสัญญาณที่มอดูเลตได้ ทำให้วงจรภายในส่งสัญญาณในระดับสูง เมื่อไม่มีวัตถุใดมารบกวนม่านแสง สัญญาณที่มอดูเลตจากท่อเปล่งแสงทั้งหมดจะไปถึงตัวรับที่เกี่ยวข้อง ทำให้วงจรภายในทั้งหมดส่งสัญญาณในระดับต่ำ ด้วยวิธีนี้ จะสามารถตรวจจับการมีหรือไม่มีวัตถุได้โดยการวิเคราะห์สถานะของวงจรภายใน

1. พิจารณาสภาพแวดล้อมเฉพาะและงานของผู้ปฏิบัติงาน สำหรับเครื่องจักร เช่น เครื่องตัดกระดาษ ซึ่งผู้ปฏิบัติงานต้องเข้าไปในพื้นที่อันตรายบ่อยครั้งและอยู่ใกล้พื้นที่ดังกล่าว มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้มากกว่า ดังนั้น ระยะห่างของแกนแสงจึงควรค่อนข้างแคบ แนะนำให้ใช้ม่านแสงที่มีระยะห่างน้อยกว่า (เช่น 10 มม.) เพื่อป้องกันนิ้วมือ

2. ในทำนองเดียวกัน หากความถี่ในการเข้าสู่โซนอันตรายน้อยลงหรือระยะห่างมากขึ้น คุณสามารถเลือกการป้องกันที่ครอบคลุมฝ่ามือ (ระยะห่าง 20-30 มม.)

3. สำหรับพื้นที่ที่ต้องการการปกป้องแขน ให้เลือกม่านแสงที่มีระยะห่างมากขึ้นเล็กน้อย (40 มม.)

4. ระยะห่างสูงสุดของม่านแสงสำหรับการป้องกันทั้งตัว ควรเลือกม่านแสงที่มีระยะห่างมากที่สุด (80 มม. หรือ 200 มม.)

ควรพิจารณาจากเครื่องจักรและอุปกรณ์เฉพาะ โดยสรุปผลจากการวัดจริง สังเกตความแตกต่างระหว่างความสูงของม่านแสงนิรภัยและความสูงป้องกัน [ความสูงของม่านแสงนิรภัย: ความสูงรวมของโครงสร้างม่านแสง; ความสูงป้องกัน: ช่วงประสิทธิภาพขณะใช้งาน กล่าวคือ ความสูงป้องกันที่มีประสิทธิภาพ = ระยะห่างของแกนแสง * (จำนวนแกนแสงทั้งหมด - 1)]

ควรกำหนดระยะห่างของลำแสงทะลุผ่าน (through-beam) หรือช่องว่างระหว่างเครื่องส่งและเครื่องรับ (receiver) ตามสภาพการใช้งานจริงของเครื่องจักรและอุปกรณ์ เพื่อเลือกม่านแสงที่เหมาะสม หลังจากกำหนดระยะห่างของลำแสงทะลุผ่านแล้ว ควรพิจารณาความยาวของสายเคเบิลที่ต้องการด้วย

ต้องสอดคล้องกับวิธีการส่งสัญญาณของม่านแสงนิรภัย ม่านแสงบางชนิดอาจไม่สามารถใช้งานร่วมกับสัญญาณขาออกของเครื่องจักรบางประเภทได้ จึงจำเป็นต้องใช้ตัวควบคุม

เลือกระหว่างตัวยึดรูปตัว L หรือตัวยึดฐานหมุนได้ตามความต้องการเฉพาะของคุณ